Το Ε’ πενταμελές τμήμα του ΣτΕ εξέτασε περίπτωση νομιμότητας αίτησης νομιμοποίησης αυθαίρετης κατασκευής σε γήπεδο με εννέα κάθετες ιδιοκτησίες. Το ιδιαίτερο της συγκεκριμένης περίπτωσης είναι πως οι οκτώ από τις εννέα ιδιοκτησίες είχαν εκδώσει οικοδομική άδεια, οπότε και προχώρησαν κανονικά με στην υλοποίηση των κατασκευών ενώ η ένατη, προχώρησε στην εκ των υστέρων κατασκευή, χωρίς την ύπαρξη οικοδομικής άδειας.
Το ΣτΕ, εξετάζοντας την περίπτωση, συμφώνησε με την απόφαση της αρμόδιας πολεοδομικής αρχής για την απόρριψη της αίτησης χορήγησης άδειας νομιμοποίησης. Ο κυριότερος λόγος για την απόρριψη της αίτησης νομιμοποίησης σύμφωνα με το ΣτΕ, ήταν ο καθορισμός Ζώνης Οικιστικού Ελέγχου (Ζ.Ο.Ε.) που μεσολάβησε από την κατασκευή των οκτώ κτιρίων μέχρι και την εκ των υστέρων κατασκευή του τελευταίου, σύμφωνα με την οποία απαγορεύθηκε η ανέγερση περισσοτέρων του ενός κτιρίων εντός του ίδιου γηπέδου.
Διαβάστε παρακάτω την περίληψη της απόφασης, η οποία εκδόθηκε με εισηγήτρια την κα Αν. Σπανού και Πρόεδρο του τμήματος την κα. Ε. Παπαδημητρίου, όπως δόθηκε στη δημοσιότητα από την Eπιστημονική Oμάδα της «Νόμος+Φύση»:
“Στο επίδικο γήπεδο είχε συσταθεί κάθετη ιδιοκτησία από το έτος 1983, αποτελούμενη από εννέα κάθετες ιδιοκτησίες και είχε εκδοθεί η οικοδομική άδεια για τις οκτώ από τις εννέα συνολικά διηρημένες ιδιοκτησίες, η οποία δεν αφορούσε την ένατη κάθετη ιδιοκτησία των εκκαλουσών.
Ακολούθως, με τη διάταξη του άρθρου 2 στοιχείο ΣΤ παρ. 2 περ. α’ του από 17.2.1998 π.δ. με το οποίο καθορίσθηκε η Ζ.Ο.Ε. της Λαυρεωτικής, απαγορεύθηκε η ανέγερση πλειόνων του ενός κτιρίων εντός του αυτού γηπέδου, το δε πολεοδομικό καθεστώς αυτό ρύθμιζε πλέον το επίμαχο τμήμα της ένατης κάθετης ιδιοκτησίας, εντός του οποίου κατασκευάσθηκαν οι επίδικες οικοδομές των εκκαλουσών μετά τις 28.7.2011.
Επομένως, και κατά το χρόνο εκτέλεσης των επίδικων εργασιών (28.7.2011 και εντεύθεν) και κατά τον χρόνο υποβολής του ηλεκτρονικού αιτήματος προέγκριση άδειας νομιμοποίησης, κατά τις διατάξεις του άρθρου 28 περ. ι΄ του ν. 4495/2017 δεν επιτρεπόταν (ήδη από το έτος 1998) η ανέγερση πλειόνων του ενός κτιρίων εντός του επίδικου ενιαίου γηπέδου και νομίμως απορρίφθηκε, για το λόγο αυτό, με την προσβαλλόμενη πράξη το αίτημα από την αρμόδια πολεοδομική αρχή.
Ο προβαλλόμενος λόγος ακυρώσεως ότι οι διατάξεις των άρθρων 11 παρ. 3 και 12 παρ. 2 του Ν.Ο.Κ. επιτρέπουν την εφαρμογή στο επί δικό τμήμα γηπέδου του καθεστώτος της οικοδομικής άδειας του έτους 1983 πρέπει να απορριφθεί.
Τούτο διότι, οι διατάξεις αυτές δεν έχουν την έννοια που επιχειρούν να αποδώσουν σε αυτές οι αιτούσες, δεν παρέχουν, δηλαδή, όπως εσφαλμένα υπολαμβάνουν, τη δυνατότητα στον συγκύριο διηρημένης ιδιοκτησίας που δεν έχει εκδώσει οικοδομική άδεια να εκδώσει αυτήν σύμφωνα με το καθεστώς της αρχικής οικοδομικής άδειας που έχει εκδοθεί για το ενιαίο ακίνητο, κατά παρέκκλιση ακόμα και ειδικών διατάξεων που απαγορεύουν εκ των υστέρων τη δόμηση στο ενιαίο ακίνητο, ούτε συντρέχει, εν προκειμένω, περίπτωση μείωσης του συντελεστή δόμησης ή κάλυψης του ακινήτου, την οποία ρυθμίζουν οι επικαλούμενες από τις αιτούσες διατάξεις.
Αντιθέτως, η απαγόρευση ανέγερσης περισσότερων του ενός κτιρίων εντός ενιαίου ακινήτου εισήχθη βάσει διατάξεως ειδικού π.δ. που καθορίζει Ζ.Ο.Ε., υπαγορεύθηκε δηλαδή για λόγους αυξημένης προστασίας της περιοχής και αποτέλεσε αντικείμενο ειδικής σταθμίσεως εκ μέρους της κανονιστικώς δρώσας διοίκησης.
Νομίμως, επομένως, ήλεγξε την τήρηση της διατάξεως αυτής η αρμόδια πολεοδομική αρχή και απέρριψε την αίτηση για χορήγηση άδειας νομιμοποίησης, εφόσον και κατά τον χρόνο υποβολής της απορριφθείσας με την προσβαλλόμενη πράξη αίτησης και κατά τον χρόνο κατασκευής των επίδικων κτιρίων ίσχυε η ειδική απαγορευτική διάταξη του από 17.2.1998 διατάγματος της Λαυρεωτικής.”
