Από την Ελένης Μπότα
Κτίρια ενός αιώνα εξισώνονται με τα νεόδμητα… Τη στιγμή που το πρόβλημα της στεγαστικής κρίσης στη χώρα μας γίνεται ολοένα και μεγαλύτερο, οι επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής και η ανάγκη της οχύρωσης της ακίνητης περιουσίας έναντι αυτής μεγαλώνει, το ζήτημα του τεκμηρίου υπολογισμού της παλαιότητας των διατηρητέων κτιρίων, αποτελεί το μεγάλο αγκάθι για την αξιοποίηση τους.
Σύμφωνα με την πρόεδρο του Συλλόγου Ιδιοκτητών Διατηρητέων Κτηρίων και Μνημείων, Εύη Μαμιδάκη, το Υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας ετοιμάζεται να προχωρήσει στην προκήρυξη του προγράμματος “Διατηρώ” μέσα στους επόμενους μήνες που θα δίνει κίνητρα για αποκατάσταση των διατηρητέων κτιρίων.
Σύμφωνα με την ίδια, αν και πολλοί από ιδιοκτήτες διατηρητέων έχουν έτοιμες μελέτες για να ενταχθούν άμεσα, ήδη διστάζουν να το αποφασίσουν, καθότι όποιο ποσό επωφεληθούν από το πρόγραμμα, μετέπειτα θα αναγκαστούν να το πληρώσουν σχεδόν αυτούσιο σε ΕΝΦΙΑ.
Και αυτό γιατί η ρύθμιση της παλαιότητας, η οποία προκύπτει από την τελευταία οικοδομική άδεια που έχει εκδοθεί, είτε για πλήρη αποκατάσταση είτε για απλή επισκευή ενός κτηρίου, έχει ως αποτέλεσμα να εξισώνει το κτήριο αυτό από την ημερομηνία της άδειας αυτής με ένα σύγχρονό του, ενώ στην πραγματικότητα το κτήριο μπορεί να έχει ανεγερθεί ακόμα και πριν από έναν αιώνα.
“Εκ των πραγμάτων, επειδή ένα παλιό κτήριο επιδιόρθωσε ένα σημείο που απαιτούσε επισκευή (π.χ. τη στέγη), άλλως ακόμα και αν αποκαταστάθηκε πλήρως από την αρχή, δε σημαίνει ότι μεταμορφώθηκε ως εκ θαύματος σε “νεόδμητο”. Και ότι δε συνεχίζει να απαιτεί, όπως πάντα, τα τριπλάσια έξοδα για τη συντήρησή του σε σχέση με ένα συμβατικό κτήριο. Παραμένει ένα ιστορικό κτήριο, που χρειάζεται την προστασία και τη βοήθεια από το κράτος για λόγους δημοσίου συμφέροντος (επένδυση στην ομορφιά της χώρας, διατήρηση πολιτιστικής ταυτότητας κ.ά.)”, επισημαίνει η πρόεδρος του Συλλόγου.
Ο Σύλλογος Ιδιοκτητών Διατηρητέων έχει στείλει επιστολές στους αρμόδιους Υπουργούς και ειδικότερα προς την υπουργό Πολιτισμό Λ. Μενδώνη, κυρίως υπεύθυνη επί της ουσίας της σύνταξης του νόμου 3028 του 2002 για την προστασία της πολιτιστικής μας κληρονομιάς επί εποχής Βενιζέλου, ως γενική γραμματέας του ΥΠΠΟ εκείνη την εποχή, αλλά και θεσμικά πρωτίστως υπεύθυνη για την άμεση εφαρμογή αυτού του νόμου και των διεθνών συμβάσεων με την έκδοση του πολυαναμενόμενου ΠΔ με τα αναγκαία ευνοϊκά κίνητρα, έστω και έπειτα από 22 ολόκληρα χρόνια.
Επίσης, στον κ. Χατζηδάκη, υπουργό Οικονομικών, ως αρμοδίως επισπεύδοντα της θέσπισης των απαραίτητων οικονομικών κινήτρων και φοροαπαλλαγών.
Μάλιστα ο Σύλλογος στην επιστολή του προς τον κ. Χατζηδάκη αναφέρει ότι “σε ένα από τα πρώτα νομοθετήματα που θέσπισε η νέα κυβέρνηση, προβλέπεται η ενίσχυση μέσω απαλλαγής σε ποσοστό 10% από τον ΕΝΦΙΑ όλων ανεξαιρέτως των άλλων κτιρίων της χώρας εκτός των διατηρητέων, καθότι η απαλλαγή αυτή προβλέπεται μόνο για τα κτίρια αυτά που έχουν τη δυνατότητα να ασφαλιστούν για σεισμό, πυρκαγιά και πλημμύρες, και θα το πράξουν.
Λόγω ωστόσο της καθολικής άρνησης των ασφαλιστικών εταιρειών να αναλάβουν έναντι των διατηρητέων κτιρίων τα ρίσκα που συνεπάγονται οι συγκεκριμένοι ασφαλιστικοί κίνδυνοι, οι ιδιοκτήτες αυτών για άλλη μια φορά αντιμετωπίζονται άδικα, καθώς ευρίσκονται σε πλήρη αδυναμία να υλοποιήσουν αυτή την ευνοϊκή ρύθμιση”.H επιστολή προς τον Πρωθυπουργό
Ο Σύλλογος Ιδιοκτητών Διατηρητέων Κτηρίων και Μνημείων έχει αποστείλει επιστολή και στον πρωθυπουργό Κυρ. Μητσοτάκη επικαλούμενος την πρόσφατη νέα Ευρωπαϊκή στρατηγική, που αφορά πέρα από την ενεργειακή, την κτιριακή πρωτίστως αναβάθμιση της ανθεκτικότητας των κατασκευών απέναντι στην κλιματική αλλαγή, (Eu. Renovation Wave Strategy). Βασικός στόχος της νέας πολιτικής, ο υπερδιπλασιασμός του ρυθμού ανακαινίσεων και στατικών επεμβάσεων στον κτιριακό όγκο του δομημένου περιβάλλοντος.
Όπως αναφέρεται στην επιστολή “το Εθνικό Σχέδιο Ανάκαμψης της χώρας Ελλάδα 2.0 περιορίζεται δυστυχώς στην κατασκευή πρωτίστως νέων υποδομών, και σε απλή ενεργειακή και μόνο αναβάθμιση των υπολοίπων, με αποτέλεσμα, να αφήνουμε τα υφιστάμενα κτίρια να “απαξιώνονται και αφανίζονται”, και να υποβαθμίζουν ολόκληρες περιοχές με τραγικές συνέπειες για όλους μας.
Την στιγμή που όλοι μας γνωρίζουμε ότι τα κτίρια αυτά, η ιστορία μας δηλαδή, δεν έχουν πολύ χρόνο ακόμα, καταρρέουν δίπλα μας, προξενώντας κίνδυνο για όλους μας. Τα ίδια κτίρια με λίγα λόγια που κηρύξαμε πολύ σωστά διατηρητέα για να τα προστατέψουμε, θα καταλήξουμε στο τέλος με μαθηματική ακρίβεια να τα χαρακτηρίσουμε ανεπιθύμητα για να τα γκρεμίσουμε”.
