Του Μιχάλη Καλογιαννάκη*
Η ψήφιση του τελευταίου πολεοδομικού και χωροταξικού νόμου για την δόμηση στις εκτός σχεδίου περιοχές έφερε μεγάλη αναστάτωση στους ιδιοκτήτες αγροτεμαχίων. Ο λόγος είναι ότι σε διάστημα 2 χρόνων πρέπει είτε να εκδώσουν άδεια δόμησης είτε η αξία του ακίνητου τους θα απομειωθεί στο ελάχιστο.
Δυστυχώς το ζήτημα αντιμετωπίστηκε εντελώς με επικοινωνιακούς όρους.
Με τον νόμο αυτό επιχειρείται ο εξαναγκασμός των πολιτών να «κινηθούν» γρήγορα, ενώ το ίδιο το κράτος «κινείται» με ρυθμούς χελώνας. Και αυτό διότι στο διάστημα των 2 χρόνων δεν θα έχει καθοριστεί ο χαρακτηρισμός του οδικού δικτύου, δεν θα έχουν οριοθετηθεί ορθά οι οικισμοί, δεν θα έχει οριστεί το πολεοδομικό πλαίσιο σε αυτές τις περιοχές, όταν όλα τα παραπάνω είναι απαραίτητα στις περιπτώσεις έκδοσης αδειών δόμησης.
Συγχρόνως, μεγάλο πρόβλημα έχει προκύψει και κατά την έκδοση αδειών δόμησης από ασάφειες και συγκρούσεις με διάφορες ισχύουσες διατάξεις του εν λόγω νόμου. Είναι κομβικής σημασίας, αυτό το θολό τοπίο να ξεκαθαρίσει άμεσα.
Όλα τα παραπάνω οδηγούν στο συμπέρασμα, ότι το κάρο μπήκε μπροστά από το άλογο. Η εκτός σχεδίου δόμηση έτυχε επικοινωνιακής διαχείρισης, παρά το ότι είναι ένα πολύ σημαντικό περιβαλλοντικό ζήτημα, ενώ το βάρος της ευθύνης για την επίλυση του, έπεσε για άλλη μια φορά, στον πολίτη.
Ας δούμε όμως και τους αριθμούς, που αφορούν την δόμηση σε αυτές τις περιοχές.
Σύμφωνα με το ΤΕΕ κάθε χρόνο εκδίδονται 1500 άδειες δόμησης για αγροτεμάχια με εμβαδόν πάνω από 4 στρέμματα (τα οποία δεν επηρεάζονται από την αλλαγή της νομοθεσία, απλά μειώνεται η δόμηση τους) και 620 για μικρότερα αγροτεμάχια, για τα οποία η δόμηση θα καταργηθεί σε 2 χρόνια. Ο συνολικός αριθμός των άδειων δόμησης που εκδίδονται είναι περίπου 13.000, από τις οποίες λιγότερο από 5% αφορά αγροτεμάχια μικρότερα από 4 στρέμματα (15% εκτός σχεδίου).
Συγχρόνως, πάλι με στοιχεία του ΤΕΕ, το 30% των αυθαιρέτων που τακτοποιήθηκαν βρίσκονται σε περιοχές εκτός σχεδίου.
Το ερώτημα, που ευλόγως τίθεται είναι:
Τι είναι περισσότερο σημαντικό για την περιβαλλοντική προστασία των περιοχών αυτών και την αποφυγή νέων αυθαιρέτων; Ο καθορισμός του πολεοδομικού πλαισίου ή ο αυστηρός οριζόντιος περιορισμός στις εκτός σχεδίου περιοχές;
Αν προχωρήσουν όλα σύμφωνα με τις εξαγγελίες της κυβέρνησης, η αυτονόητη απάντηση είναι το πρώτο, ώστε να αποφευχθεί η άκριτη, μη αναγκαία, απομείωση της αξίας των αγροτεμαχίων.
Το «Αν» βέβαια αφορά το Ταμείο Ανάκαμψης που χρηματοδοτεί τα Τοπικά Χωρικά Σχέδια και έχει ήδη αργήσει.
Ας ελπίσουμε ότι η ΕΕ δεν θα μας «προδώσει».
*Ο Μιχάλης Καλογιαννάκης είναι πρόεδρος του Πανελληνίου Συλλόγου Διπλωματούχων Αγρονόμων –Τοπογράφων Μηχανικών
