Από το Νίκο Ζαργάνη
Να έχεις μερικές εκατοντάδες χιλιάδες ακίνητα κλειστά και να αναρωτιέσαι για την έκταση του κοινωνικού προβλήματος που θα προκαλέσει η εκτόξευση στις τιμές των ακινήτων, συνιστά ένα παράδοξο. Για να συγκρατηθούν οι τιμές ή για να περιοριστεί το στεγαστικό πρόβλημα, η λύση είναι μια: αύξηση της προσφοράς.
Το να ξαναμπούν τα κλειστά ακίνητα στην αγορά -είτε για να καλύψουν στεγαστικές ανάγκες των ιδιοκτητών τους είτε για να διατεθούν για ενοικίαση- είναι ένα θέμα που έχει συζητηθεί έντονα το τελευταίο διάστημα.
Η κυβέρνηση πήρε κάποιες πρωτοβουλίες όπως το πρόγραμμα «ανακαινίζω ενοικιάζω» που προβλέπει επιδότηση για την επισκευή με προϋπόθεση τη διάθεση του ακινήτου για ενοικίαση ή ακόμη και τη χορήγηση γενναιότερης φορολογικής έκπτωσης για τα έξοδα επισκευής του ακινήτου (είτε αυτά αφορούν στην εργασία κάτι που ίσχυε και στο παρελθόν είτε και στην αγορά των οικοδομικών υλικών κάτι που συμβαίνει για πρώτη φορά).
Στο τραπέζι έπεσε και η πρόταση της ΠΟΜΙΔΑ: πλήρης απαλλαγή από τον φόρο ενοικίων για τρία χρόνια για όσους επισκευάσουν και νοικιάσουν.
Ποιο είναι το κοινό πρόβλημα όλων αυτών των πολιτικών, τόσο αυτών που εφαρμόζονται όσο και αυτών που προτείνονται; Ότι προϋποθέτουν ότι ο ιδιοκτήτης του κλειστού ακινήτου έχει την οικονομική δυνατότητα να χρηματοδοτήσει την ανακαίνιση. Το πρόγραμμα επιδότησης δεν καλύπτει παρά ένα μέρος της επένδυσης.
Η έκπτωση φόρου για την επισκευή αφορά σε αυτούς που πληρώνουν φόρο άρα σε αυτούς που δηλώνουν υψηλά εισοδήματα ενώ το αντίστοιχο ισχύει για την πρόταση μηδενισμού του φόρου εισοδήματος από ενοίκια. Για να κερδίσει κάποιος κάτι ουσιαστικό, θα πρέπει τα εισοδήματα από ενοίκια να ξεπερνούν τα 1000-1200 ευρώ τον μήνα. Πόσοι είναι αυτοί στην Ελλάδα;
Τα κλειστά ακίνητα ανήκουν κατά κύριο λόγο σε ανθρώπους που δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα να τα αξιοποιήσουν. Ποιος θέλει να διατηρεί ένα κεφάλαιο σε αδράνεια; Ανήκουν επίσης σε ανθρώπους που έχουν μπλεγμένο ιδιοκτησιακό καθεστώς και για να το ξεκαθαρίσουν χρειάζεται να δώσουν πολυετείς δικαστικές μάχες (αναγκαστικές διανομές, πλειστηριασμούς κλπ).
Άρα, η πραγματική συζήτηση αν θέλουμε να επανέλθουν τα κλειστά ακίνητα στην αγορά θα πρέπει να περιστραφεί γύρω από τα πραγματικά αίτια του προβλήματος: Μπορούν να υπάρξουν λύσεις για τη χρηματοδότηση των ανακατασκευών όσων δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα; Μπορεί να απλοποιηθεί η διαδικασία για το ξεκαθάρισμα του ιδιοκτησιακού καθεστώτος των ακινήτων που παραμένουν αναξιοποίητα επειδή οι συνιδιοκτήτες δεν μπορούν να βγάλουν άκρη;
