Mε απαξίωση των σταθμών υγροποιημένου φυσικού αερίου κινδυνεύουν οι ευρωπαϊκές χώρες τα επόμενα χρόνια καθώς η ζήτηση του φυσικού αερίου αναμένεται να περιοριστεί εξαιτίας της αλματώδους διείσδυσης των ΑΠΕ.
Η γεωπολιτική κρίση και το εμπάργκο στις εισαγωγές ρωσικού αερίου οδήγησαν πέρσι σε ένα επενδυτικό ντελίριο την Γηραιά Ήπειρο σε σταθμούς LNG, με αποτέλεσμα να εκτιμάται ότι η δυναμικότητα της ΕΕ σε εισαγωγές LNG θα αυξηθεί κατά 50% έως το 2030. Τα στοιχεία καταδεικνύουν ότι έως τότε θα έχει δημιουργηθεί ένα περίσσευμα υγροποιημένου φυσικού αερίου της τάξης των 250 δισ κυβικών μέτρων.
Σύμφωνα με το Bloomberg αν σε αυτές τις υποδομές δεν υπάρχει συνεργασία μεταξύ των χωρών τα επόμενα χρόνια, η μείωση της κατανάλωσης σε φυσικό αέριο κινδυνεύει να «καταπιεί» τις επενδύσεις αυτές και να τις αχρηστεύσει.
Σήμερα τέσσερις σταθμούς LNG και μάλιστα με ιλιγγιώδης ρυθμούς κατασκευάζει η Γερμανία, την τέταρτη εγκατάσταση δρομολογεί επίσης η Ιταλία ενώ ανάλογες υποδομές προγραμματίζει και η χώρα μας, η οποία πέρα από το FSRU της Αλεξανδρούπολης της Gastrade έχει στα σκαριά αλλά τέσσερα αντίστοιχα πρότζεκτ.
Οι ήπιες καιρικές συνθήκες τον φετινό χειμώνα διατήρησαν σε πολύ υψηλά επίπεδα τα αποθέματα φυσικού αερίου. Ωστόσο τα πλοία LNG δεν σταματούν να κατακλύζουν την ΕΕ προκειμένου να εξασφαλίσουν την ενεργειακή επάρκεια του επόμενου χειμώνα.
Την ίδια ώρα, η Ευρώπη συνεχίζει να ενισχύει την πολιτική της για την απεξάρτηση από τα ορυκτά καύσιμα με τις προβλέψεις να αναφέρουν ότι η στροφή στις ΑΠΕ θα μειώσει κατά 45% τη ζήτηση στο φυσικό αέριο στο τέλος της δεκαετίας που διανύουμε.
Μέχρι στιγμής πάντως, η Ευρώπη δείχνει να διατηρεί αμετάβλητο το στρατηγικό σχεδιασμό της για αύξηση της δυναμικότητας LNG, θεωρώντας ότι οι υποδομές αυτές μπορούν να λειτουργήσουν ως μέσα μεταφοράς υγροποιημένου φυσικού αερίου σε άλλες χώρες αν περιοριστεί η ζήτηση. Επιπλέον, μελλοντικά θα μπορούν να αποτελέσουν και μέσα αξιοποίησης για την επεξεργασία και άλλων προϊόντων όπως είναι το υδρογόνο και η αμμωνία, κάνοντας τους αναλυτές να συμπεραίνουν ότι θα υπάρξουν κύκλοι στην ζήτηση. Αυτό σημαίνει ότι οι υποδομές αυτές άλλοτε θα είναι χρήσιμες για να διασφαλίσουν την ενεργειακή ασφάλεια της ΕΕ και άλλες δεν θα χρειάζονται καθόλου. Το θέμα είναι η διαχείριση του ρίσκου.
