Η ανακύκλωση πλαστικών, μία διεργασία η οποία από πολλούς αναλυτές έχει χαρακτηριστεί ως οικονομικά ασύμφορη παραμένει ένα σημαντικό αγκάθι στις επενδύσεις διαχείρισης απορριμμάτων και μείωσης των αποβλήτων με τις επιχειρήσεις να εμφανίζονται διστακτικές και να «ζυγίζουν» με προσοχή τα μέτρα που λαμβάνουν για την βιώσιμη ανάπτυξη.
Ο πλανήτης παράγει ήδη δύο τρισεκατομμύρια τόνους στερεών αποβλήτων ετησίως και είναι τείνει να προσθέσει περισσότερα από ένα τρισεκατομμύριο σε ετήσια βάση μέσα στις επόμενες δεκαετίες, σύμφωνα με στοιχεία της Παγκόσμιας Τράπεζας. Μια πρόσφατη μελέτη διαπίστωσε ότι οι 20 κορυφαίες εταιρείες πετροχημικών στον κόσμο, μεταξύ των οποίων και οι Exxon Mobil και Dow, είναι υπεύθυνες για το 55% των πλαστικών απορριμμάτων μίας χρήσης στον κόσμο.
Η πανδημία του COVID – 19 έχει στρέψει την προσοχή επιχειρήσεων, φορέων και καταναλωτών στο θέμα της ανακύκλωσης και αυτό ήταν αναμενόμενο καθώς η χρήση αναλώσιμων προϊόντων αυξήθηκε από 30% σε 50%, σύμφωνα με τον Tom Szaky, Διευθύνων Σύμβουλο των εταιρειών ανακύκλωσης Terracycle και Loop. Ο Szaky επισημαίνει ότι οι ανησυχίες σχετικά με τα μακροοικονομικά των συστημάτων διαχείρισης αποβλήτων είναι πραγματικές και τονίζει ότι υπάρχουν τρόποι για να βελτιωθούν, οι οποίοι μάλιστα δεν βασίζονται μόνο σε κυβερνητικές πρωτοβουλίες.
Το βασικό ερώτημα που πρέπει να απαντηθεί σύμφωνα με τον Szaky είναι αν, τελικά, μια εταιρεία απορριμμάτων, η οποία είναι υπεύθυνη για την ανακύκλωση σε μια γεωγραφική περιοχή, μπορεί να ανακυκλώσει με κέρδος. Και ως προς αυτό πρέπει να συνεκτιμηθούν κάποιοι ακόμη παράγοντες:
Οι εταιρείες πετροχημικών που κατασκευάζουν πλαστικά βασίζονται λιγότερο σε ανακυκλώσιμα υλικά όταν η τιμή του βασικού τους εμπορεύματος, του πετρελαίου, είναι χαμηλότερη. Δεύτερον, η Κίνα σταμάτησε να εισάγει ανακυκλώσιμα απόβλητα, μια κίνηση που ακολούθησαν άλλες χώρες το 2018.
Και τα δύο ζητήματα είναι εξαιρετικά σημαντικά για το επιχειρηματικό μοντέλο της ανακύκλωσης και την υγεία της υποδομής, διότι περιστρέφονται γύρω από το πόσο μεγάλη ζήτηση υπάρχει για τη συλλογή αυτών των τύπων υλικών. Για αυτό το λόγο, στόχος πρέπει να είναι πώς θα μεγιστοποιηθεί το κέρδος στο πλαίσιο της κυκλικής οικονομίας. Υπάρχουν όμως κάποιες επιχειρηματικές πρακτικές οι οποίες δεν βοηθούν:
Το ελαφρύ υλικό συσκευασίας δεν ανακυκλώνεται εύκολα
Η νέα παγκόσμια τάση συσκευασίας στην βιομηχανία όπου επιδιώκεται μείωση του κόστους, οδηγεί σε υλικά λιγότερο ανακυκλώσιμα. Το «ελαφρύ βάρος» των πακέτων, που τα κάνει να έχουν λιγότερο φυσικό υλικό και περισσότερη πολυπλοκότητα ως αποτέλεσμα αυτής της πρόκλησης σχεδιασμού, τα καθιστά λιγότερο κερδοφόρα για ανακύκλωση.
Οι εταιρίες δεν εφαρμόζουν το δικό τους μοντέλο
Οι εταιρείες είναι ακόμη διστακτικές στο να δημιουργήσουν τα δικά τους προγράμματα ανακύκλωσης. Και αυτό δεν είναι μόνο ένα πρακτικό ζήτημα αλλά και θέμα νοοτροπίας. Οι εταιρείες που εκτελούν τα δικά τους προγράμματα ανακύκλωσης θα πρέπει να το κάνουν ως μέρος ενός σχεδίου για την αύξηση του μεριδίου αγοράς και των του bradning.
Η πραγματική λύση είναι … λιγότερη κατανάλωση
H ανακύκλωση μπορεί να είναι ένας από τους καλύτερους τρόπους διαχείρισης αποβλήτων σε μια κυκλική οικονομία, αλλά το ζητούμενο είναι να δημιουργήσουμε έναν κόσμο zero waste, έναν κόσμο όπου δεν θα υπάρχουν σκουπίδια.
Ενώ ο στόχος των μηδενικών αποβλήτων είναι φιλόδοξος, είναι ρεαλιστικό να φανταστούμε έναν κόσμο στον οποίο περισσότερα καταναλωτικά προϊόντα θα μπορούν να επαναχρησιμοποιηθούν, σημειώνει ο Szaky. Aυτή είναι μια πρακτική την οποία ήδη ακολουθούν με επιτυχία επιχειρήσεις όπως η Nestle, η Procter & Gamble, η Kroger, η Walgreens και εκατοντάδες άλλες μικρότερες.
