Από τον Ρωμανό Κοντογιαννίδης
Αντισυνταγματικό θεωρεί το νόμο για τη φορολόγηση των εισοδημάτων των ελεύθερων επαγγελματιών βάσει ελάχιστου τεκμηρίου ο διδάκτωρ Φορολογικού Δικαίου της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Bayreuth της Γερμανίας, Γιώργος Μάτσος, εκφράζοντας την εκτίμηση ότι θα δικαιωθούν στη δικαστική διαμάχη που αναμένεται να ξεκινήσει οι αντιδρώντες ελεύθεροι επαγγελματίες.
Παραθέτει επιχειρήματα που καταδεικνύουν την αντισυνταγματικότητα του νόμου, αλλά και την αδικία που θα υποστεί μεγάλη μερίδα των ελεύθερων επαγγελματιών, σε περίπτωση που δεν καταπέσει στα δικαστήρια.
Ειδικότερα και σύμφωνα με τον κ. Μάτσο, η βασικότερη συνταγματική παραβίαση του νόμου είναι ότι ουσιαστικά αυθαίρετα καθορίζει τα οικονομικά μεγέθη που αποκτούν από την εργασία τους οι ελεύθεροι επαγγελματίες και με βάση αυτά τους φορολογεί.
«Στο παρελθόν το Συμβούλιο της Επικρατείας είχε δεχτεί ότι τα τεκμήρια μπορούν να αποτελέσουν δείκτες φοροδοτικής ικανότητας, όταν αυτά συνάδουν με αυτό που στα νομικά ονομάζουμε “δεδομένα της κοινής πείρας”. Όταν, για παράδειγμα, κάποιος είναι κάτοχος ενός πολύ ακριβού αυτοκινήτου, η αξία του οποίου δείχνει έναν ακριβό τρόπο ζωής. Τώρα, όμως, έρχεται η κυβέρνηση και θεωρεί ότι οι ελεύθεροι επαγγελματίες έχουν εισοδήματα, τα μεγέθη των οποίων καθορίζει αυθαίρετα, αφού τα συνδυάζει με ένα άσχετο μέγεθος, τον κατώτατο μισθό των υπαλλήλων. Στην πραγματικότητα μάλιστα, φορολογεί τους περισσότερους ελεύθερους επαγγελματίες με ακόμα μεγαλύτερο ποσό, αφού θα υπολογιστούν και κάποιες τριετίες, με αποτέλεσμα από τις 10.920 ευρώ να φτάσουμε για τους περισσότερους σε ελάχιστο εισόδημα 14.196 ευρώ. Κι αυτό, χωρίς να υπολογίσουμε τις ασφαλιστικές εισφορές, που σε αντίθεση με τον μισθωτό τις πληρώνει όλες από την τσέπη του ο ελεύθερος επαγγελματίας. Αυτό δεν έχει καμία σχέση με τη νομολογία του Συμβουλίου της Επικρατείας για τη σύνδεση των τεκμηρίων με δείκτες φοροδοτικής ικανότητας, αφού ο νόμος Χατζηδάκη για τους ελεύθερους επαγγελματίες δεν περιλαμβάνει καθόλου τέτοιους δείκτες. Θεωρώ συνεπώς ότι ο νόμος θα κριθεί αντισυνταγματικός κατά τη δικαστική διαμάχη που αναμένεται να ξεκινήσει», τονίζει ο κ. Μάτσος.
Εξομοίωση μισθωτών και ελεύθερων επαγγελματιών
Κατά τον ίδιο, ένα ακόμα ζήτημα αντισυνταγματικότητας του νόμου είναι ότι ουσιαστικά εξομοιώνει μισθωτούς και ελεύθερους επαγγελματίες, κάτι που αντίκειται με τις αποφάσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας, το οποίο δέχεται τη διαφοροποίηση των δύο κατηγοριών εργαζομένων.
«Ο ελεύθερος επαγγελματίας έχει την υποχρέωση καταβολής και τέλους επιτηδεύματος. Επίσης, ο μισθωτός έχει αφορολόγητο, ενώ ο ελεύθερος επαγγελματίας δεν έχει. Τώρα η κυβέρνηση έρχεται και φορολογεί ακόμη περισσότερο, για τρίτη φορά δηλαδή, λέγοντας τώρα πια το ακριβώς αντίθετο, ότι δηλαδή δεν υπάρχει διαφοροποίηση με τον μισθωτό. Πρόκειται για ξεκάθαρη δυσμενή διαχείριση των ελεύθερων επαγγελματιών, αφού η κυβέρνηση, ενώ μέχρι τώρα τους διαφοροποιούσε από τους μισθωτούς για να πληρώσουν περισσότερους φόρους, τώρα και τους διαφοροποιεί και τους εξομοιώνει ταυτόχρονα, πάντα με κριτήριο να πληρώσουν ακόμη περισσότερο και πάντα με την επίκληση της φοροδιαφυγής. Υπάρχει φοροδιαφυγή, ας πληρώσουν κάτι παραπάνω οι επαγγελματίες, όπως ήδη πλήρωναν με το τέλος επιτηδεύματος και τη φορολογία από το πρώτο ευρώ, αλλά δεν γίνεται να λέμε ότι και είναι και δεν είναι το ίδιο με τους μισθωτούς», σημειώνει ο κ. Μάτσος.
Απαγόρευση της μερικής απασχόλησης
Ο διδάκτωρ Φορολογικού Δικαίου του Πανεπιστημίου Bayreuth αναφέρει ακόμα ότι μία άλλη αντισυνταγματικότητα του νόμου είναι ότι δεν επιτρέπει τη μερική απασχόληση στους ελεύθερους επαγγελματίες.
«Αυτό αγγίζει τα όρια της επιβολής καταναγκαστικής εργασίας και αποτελεί ένα πολύ σοβαρό ζήτημα. Δεν δέχεται ότι π.χ. μια γυναίκα επαγγελματίας με παιδιά μπορεί να δουλεύει λίγο, ελάχιστα ή και καθόλου, όσο μεγαλώνουν τα παιδιά και ότι μπορεί να ζει από το οικογενειακό εισόδημα. Οι ζημιές που επικαλέστηκε ο κ. Θεοχάρης, αφορούν σε πολύ μεγάλο βαθμό γυναίκες ελεύθερους επαγγελματίες με παιδιά. Είναι μεγάλη η μερίδα αυτή των γυναικών ελεύθερων επαγγελματιών και περιλαμβάνει κυρίως δικηγόρους, οικονομολόγους, γιατρούς και άλλες κατηγορίες επαγγελματιών που διατηρούν γραφεία. Δυστυχώς, ο κ. Θεοχάρης, ενώ ήξερε ή πάντως μπορούσε να γνωρίζει πολύ εύκολα ποιοι είναι αυτοί που δήθεν ζουν με ζημιές, τις αξιοποίησε ως τέχνασμα επικοινωνιακό», υπογραμμίζει ο κ. Μάτσος.
