Οταν στο παρελθόν διεξάγονταν στο πλαίσιο των γενικών συνελεύσεων ψηφοφορίες για θέματα σχετικά με το περιβάλλον ήταν αφενός σπάνιες, αφετέρου εύκολα απορρίπτονταν. Τα πράγματα θα μπορούσαν να είναι διαφορετικά την περίοδο των γενικών συνελεύσεων που ξεκινά τον Μάρτιο, οπότε και οι επιχειρήσεις θα κληθούν να αντιμετωπίσουν τα, ιστορικά, περισσότερα ψηφίσματα των επενδυτών που συνδέονται με την κλιματική αλλαγή. Ενδέχεται δε αυτά τα ψηφίσματα να τύχουν μεγαλύτερης στήριξης από ό,τι τα προηγούμενα χρόνια από μεγάλους ομίλους διαχείρισης περιουσιακών στοιχείων, οι οποίοι αναζητούν σαφήνεια σχετικά με το πώς τα στελέχη των αντίστοιχων εταιρειών σχεδιάζουν να προσαρμοστούν στα δεδομένα της υπερθέρμανσης και να ευημερήσουν σε έναν κόσμο χαμηλών εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα.
Και αυτό αποτυπώνεται στις συνεντεύξεις του ειδησεογραφικού πρακτορείου Ρόιτερς με περισσότερους από δώδεκα επενδυτικούς ομίλους και διαχειριστές κεφαλαίων με ακτιβιστική δράση. Ειδικότερα, στις Ηνωμένες Πολιτείες οι μέτοχοι έχουν υποβάλει μέχρι τώρα 79 ψηφίσματα σχετικά με το κλίμα, σε σύγκριση με 72 το 2020 και 67 το 2019, σύμφωνα με στοιχεία από το Ινστιτούτο Βιώσιμων Επενδύσεων. Το Ινστιτούτο υπολόγισε ότι ο αριθμός θα μπορούσε να φθάσει και τα ενενήντα για φέτος. Αναφορικά τώρα με τα θέματα τα οποία θα τεθούν υπό ψηφοφορία στις ετήσιες γενικές συνελεύσεις, αυτά περιλαμβάνουν αιτήματα για όρια εκπομπών ρύπων, τη σύνταξη εκθέσεων σχετικών με τη ρύπανση που προκαλούν οι εκάστοτε επιχειρηματικές δραστηριότητες, καθώς και τη διεξαγωγή «κλιματικών ελέγχων», οι οποίοι να φανερώνουν τον οικονομικό αντίκτυπο της κλιματικής αλλαγής στις εν λόγω δραστηριότητες.
Ενα μείζον θέμα θα ήταν οι ακτιβιστές να ασκήσουν πιέσεις σε επιχειρήσεις ποικίλων κλάδων, από το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο έως τις μεταφορές, τα τρόφιμα και τα ποτά, με απώτερο στόχο να οργανώσουν το πώς θα μειώσουν το ανθρακικό τους αποτύπωμα τα επόμενα χρόνια, βάσει κυβερνητικών δεσμεύσεων για μηδενισμό των ρύπων έως το 2050. «Οι στόχοι για μηδενικές εκπομπές σε 30 χρόνια άνευ αξιόπιστου σχεδίου, συμπεριλαμβανομένων και των βραχυπρόθεσμων στόχων, είναι ένα είδος “πράσινου πλυντηρίου”, οπότε οι μέτοχοι πρέπει να ζητούν από τις εταιρείες να λογοδοτούν», δήλωσε ο δισεκατομμυριούχος Βρετανός διαχειριστής επενδυτικών κεφαλαίων Κρις Χον, ο οποίος σε διεθνή κλίμακα ασκεί πιέσεις να διεξάγονται επαναλαμβανόμενες ψηφοφορίες των μετόχων για τα σχέδια κλιματικής προσαρμογής των επιχειρήσεων.
Ωστόσο, ορισμένοι ακτιβιστές επισημαίνουν πως φέτος διακρίνουν κάποιες ενδείξεις πως περισσότερα εταιρικά στελέχη βρίσκονται σε διάθεση συμβιβασμού. Στις 11 Φεβρουαρίου, ο ενεργειακός κολοσσός Royal Dutch Shell δήλωσε ότι θα γίνει η πρώτη εταιρεία πετρελαίου και φυσικού αερίου που θα δίνει τη δυνατότητα τέτοιας ψηφοφορίας, ενώ είχαν προηγηθεί η ισπανική εταιρεία αεροδρομίων Aena, η εταιρεία καταναλωτικών αγαθών του Ηνωμένου Βασιλείου Unilever και ο αμερικανικός οίκος αξιολόγησης Moody’s.
«Τα αιτήματα για αυξημένη διαφάνεια, δημοσιοποίηση και καθορισμό στόχων για τη μείωση των ρύπων είναι πολύ εντονότερα από ό,τι ήταν το 2020», δήλωσε η Ντάνιελ Βιτάλι, διευθύντρια του τομέα διακυβέρνησης της Georgeson, με έδρα το Λονδίνο, η οποία συμβουλεύει τις εταιρείες σχετικά με τις απόψεις των μετόχων τους. Τέλος, η ανάλυση δεδομένων από την ελβετική τράπεζα J Safra Sarasin δείχνει το μέγεθος της συλλογικής πρόκλησης. Αφού μελέτησε τις εκπομπές περίπου 1.500 εταιρειών του παγκόσμιου χρηματιστηριακού δείκτη MSCI, η τράπεζα υπολόγισε ότι, εάν αυτές δεν τις περιορίσουν, θα αυξηθεί η παγκόσμια θερμοκρασία άνω των 3 βαθμών Κελσίου έως το 2050, όταν ο στόχος του Παρισιού είναι να φθάσει αρκετά κάτω από 2 βαθμούς Κελσίου και κατά προτίμηση 1,5 βαθμό Κελσίου.
