Από το Λάζαρο Σισμανίδη*
.
Όπως έγινε γνωστό, 50 συνολικά κόμματα, συνασπισμοί κομμάτων και μεμονωμένοι υποψήφιοι, κατέθεσαν στην Εισαγγελία του Αρείου Πάγου συμμετοχή για τις βουλευτικές εκλογές της 21ης Μαΐου 2023, με τον αριθμό μάλιστα να κυμαίνεται σε διπλάσια και πλέον επίπεδα σε σύγκριση με τα αντίστοιχα των εθνικών εκλογών του 2019.
Θα μπορούσε κανείς να πει, πως κάτι τέτοιο μόνο θετικά μπορεί να προσφέρει στη Δημοκρατία, διότι ακούγονται πολλές και διαφορετικές φωνές, ενώ ακόμα, το στοιχείο αυτό δείχνει και το έντονο ενδιαφέρον που υπάρχει στη χώρα για συμμετοχή στα κοινά και στην πολιτική γενικότερα. Είναι όμως έτσι;
Καταρχάς, για να δεχτούμε πως κάτι τέτοιο ισχύει, θα πρέπει να εξετάσουμε σφαιρικά, όλες τις παραμέτρους. Κατά δεύτερον, ζούμε στην Ελλάδα, οπότε κάτι τέτοιο πιθανώς να μην ισχύει για τους ευνόητους και μόνο λόγους. Υπάρχουν 50 διαφορετικές ιδεολογίες, ή μήπως όλοι θέλουν να είναι ηγέτες; Θέλουν όλα τα κόμματα να μπουν στη Βουλή και να πρωταγωνιστήσουν ή κάποια από αυτά εξυπηρετούν άλλα συμφέροντα; Ερωτήματα ρητορικά.
Ας δούμε όμως λίγο τι γίνεται και με το Περιβάλλον. Έχει σκεφτεί κανείς, πόσα εκατομμύρια ψηφοδέλτια πηγαίνουν χαμένα κάθε φορά που κάνουμε εκλογές; Μιλάμε για χιλιάδες τόνους χαρτί, το οποίο μάλιστα στις περισσότερες των περιπτώσεων δεν ανακυκλώνεται. Το κόστος για το Περιβάλλον από αυτή τη σπατάλη; Τεράστιο! Εξαίρεση αποτελούν φυσικά κάποια λίγα, μεμονωμένα παραδείγματα σε Δήμους και Περιφέρειες, όπου στο παρελθόν αποφάσισαν με ατομική ουσιαστικά πρωτοβουλία να προχωρήσουν στις απαραίτητες διαδικασίες και τελικά να ανακυκλώσουν τα αχρησιμοποίητα ψηφοδέλτια, με δικές τους δαπάνες.
Και δεν είναι μόνο τα κομμένα δέντρα, είναι και οι ώρες εργασίας που ξοδεύονται άσκοπα από χιλιάδες ανθρώπους, οι κρατικές δαπάνες που θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν προς όφελος του Περιβάλλοντος, η ενέργεια που καταναλώνεται για την παραγωγή και την μεταφορά των ψηφοδελτίων και το στήσιμο των εκλογικών κέντρων, αλλά και η γενικότερη ρύπανση του Περιβάλλοντος, το οποίο ταλαιπωρείται μαζί με εκατομμύρια πολιτών.
Πολίτες μάλιστα, που καλούνται να παίρνουν άδειες από την εργασία τους, να ξοδεύουν χρόνο και χρήματα, να ταξιδεύουν χιλιόμετρα μακριά, να ξεπερνούν τα όποια γραφειοκρατικά εμπόδια, ειδικά αν είναι κάτοικοι εξωτερικού, ώστε τελικά να ασκούν το εκλογικό τους δικαίωμα, που μόνο με δικαίωμα δεν μοιάζει στην πράξη, κάτι που αποδεικνύεται περίτρανα και από τα τεράστια ποσοστά αποχής από τις κάλπες. Το κορυφαίο όμως είναι, πως όταν δεν προκύπτει σχηματισμός κυβέρνησης στις πρώτες εκλογές, τότε οι πολίτες καλούνται να πάρουν μια μεγάλη ανάσα και να επαναλάβουν τη διαδικασία, ακριβώς με τον ίδιο τρόπο, ξοδεύοντας έτσι τα διπλάσια χρήματα, τον διπλάσιο χρόνο, τους διπλάσιους πόρους, αλλά και τις διπλάσιες ώρες εργασίας, επιβαρύνοντας τελικά εις διπλούν το Περιβάλλον.
Υπάρχει λύση; Υπάρχει και δεν είναι άλλη από την ηλεκτρονική ψηφοφορία. Εφαρμόζεται ήδη σε χώρες του εξωτερικού και το ίδιο μπορεί να γίνει κάλλιστα και στη δική μας χώρα. Μπορεί σαν σύστημα να μην είναι τόσο απλό, μπορεί να απαιτεί ένα μεγάλο πλήθος από δικλείδες ασφαλείας για να λειτουργεί απρόσκοπτα, μπορεί ακόμα, στην αρχή τουλάχιστον, να προκαλέσει αντιδράσεις όπως κάθε τι καινούριο, όμως είναι κάτι που πρέπει να εφαρμοστεί άμεσα μιας και τα οφέλη του θα είναι τεράστια για όλους και πρωτίστως για το Περιβάλλον, το κοινό σπίτι όλων μας.
Είναι αδιανόητο να ζούμε στο 2023, να μιλάμε για μηδενικό περιβαλλοντικό αποτύπωμα, για εκμετάλλευση των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας, για επίτευξη των στόχων του μετριασμού των επιπτώσεων της κλιματικής κρίσης και γενικότερα για Βιώσιμη Ανάπτυξη, την ώρα που σε κάτι τόσο κρίσιμο όπως είναι οι εκλογές που καθορίζουν σε μεγάλο βαθμό το μέλλον μας, λειτουργούμε στην αντίθετη κατεύθυνση.
Είναι χρέος μας να προστατέψουμε το Περιβάλλον, να διευκολύνουμε τις ζωές μας και να διαμορφώσουμε υγιείς συνθήκες γενικότερα για τις επόμενες γενιές. Αν θέλουμε, μπορούμε!
*Λάζαρος Π. Σισμανίδης,
Διπλωματούχος Πολιτικός Μηχανικός Α.Π.Θ.,
email: lazaros.sismanidis@outlook.com
