Η Ελλάδα επεκτείνει μαζικά τις υποδομές υγροποιημένου φυσικού αερίου (LNG) και ιδιώτες επενδυτές σχεδιάζουν πέντε ακόμη νέους τερματικούς σταθμούς στην Αλεξανδρούπολη, το λιμάνι της Θεσσαλονίκης και την Κόρινθο. Ωστόσο, οι ειδικοί τοποθετούνται επιφυλακτικά, προειδοποιώντας για ενδεχομένως άσκοπες δαπάνες εκατομμυρίων. «Από την έναρξη του πολέμου στην Ουκρανία, η Ελλάδα αποκτά ολοένα και μεγαλύτερη σημασία ως κόμβος για την προμήθεια υγροποιημένου φυσικού αερίου σε γειτονικές χώρες που απομακρύνονται ενεργειακά από τη Ρωσία», γράφει ο Γκερντ Χέλερ, ανταποκριτής της Handelsblatt στην Ελλάδα.
«Τώρα, με τη δημιουργία των πέντε ακόμη τερματικών σταθμών που θα συνδεθούν με το δίκτυο κατά το διάστημα 2023-2025, οι παραδόσεις θα αυξηθούν πολύ περισσότερο. Όμως, εάν υλοποιηθούν όλα τα σχέδια, η Ελλάδα θα έχει ετήσια δυναμικότητα διαχείρισης LNG ύψους 25 δισεκατομμυρίων κυβικών μέτρων (bcm). Δηλαδή περίπου τετραπλάσια της σημερινής ζήτησης». Η HB εξηγεί πως «πολλοί ειδικοί προειδοποιούν για πλεονάζουσα παραγωγική ικανότητα – όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Σύμφωνα με τις προβλέψεις τους, περισσότερο από το 50% της δυναμικότητας εισαγωγής LNG της Ευρώπης θα μπορούσε να είναι ήδη περιττό έως το 2030. Στην Ελλάδα, κρίνεται ότι οι σχεδιαζόμενες μονάδες θα αξιοποιηθούν στο μέγιστο, αν και η εγχώρια ζήτηση μειώνεται, με την κατανάλωση φυσικού αερίου να μειώνεται κατά 19% το 2022. Ταυτοχρόνως, όμως, οι εξαγωγές φυσικού αερίου από την Ελλάδα προς τα Βαλκάνια σχεδόν τετραπλασιάστηκαν το 2022».
Επιπλέον, μεταξύ άλλων, υπάρχει και έλλειψη FSRU, δηλαδή των πλοίων εκείνων που μετατρέπουν το LNG σε αέριο, ώστε αυτό να τροφοδοτήσει ακολούθως τα εθνικά συστήματα. Ο Χέλερ επισημαίνει πως «τα FSRU είναι πλέον πιο ακριβά και δυσεύρετα, καθώς υπάρχουν λιγότερα από δώδεκα διαθέσιμα παγκοσμίως ενώ το κόστος ναύλωσης ενός FSRU φτάνει τα 400 εκατομμύρια δολάρια. […] Ακόμη, παραμένει αβέβαιο το πώς θα εξελιχθεί η ζήτηση και οι τιμές του φυσικού αερίου». Εξάλλου, ορισμένοι αναλυτές αναμένουν ότι «η κατανάλωση φυσικού αερίου στην Ευρώπη θα μειωθεί μετά το 2024 λόγω των κλιματικών πολιτικών […] και το 2030, πάνω από 60% της δυναμικότητας των τερματικών σταθμών LNG στην Ευρώπη θα είναι άχρηστο».
Zeit: Η ηρεμία στην Ελλάδα είναι εξαγορασμένη διά της βίας
Πολλοί προειδοποιούν πως η Ε.Ε. κατευθύνεται προς μία νέα προσφυγική κρίση και πως οι συνθήκες είναι άκρως ανησυχητικές. «Καθώς φαίνεται, η Ε.Ε. δεν έμαθε τίποτα από τα όσα συνέβησαν το 2015», δημοσιεύει η Zeit. «Είναι ωστόσο μία μεταναστευτική κρίση αντιστοίχου μεγέθους προ των πυλών; Μάλλον όχι, καθώς οι εντυπώσεις που δημιουργούνται είναι παραπλανητικές: σύμφωνα με τα στοιχεία του Ο.Η.Ε., η Ευρώπη υποδέχεται περίπου 16.000 μετανάστες μηνιαίως, εν αντιθέσει με το 2015, όταν οι αντίστοιχοι αριθμοί έφταναν ακόμη και τις 200.000. Ωστόσο, είναι καταστροφικό το ό,τι η Ε.Ε. δεν έχει ακόμη ένα λειτουργικό ευρωπαϊκό σύστημα ασύλου και οι εξελίξεις του 2015 αποτέλεσαν μία τεράστια χαμένη ευκαιρία για να αλλάξει αυτό».
Σήμερα, τα μεγαλύτερα μεταναστευτικά κύματα παρατηρούνται στην Ιταλία, όμως, όπως εξηγεί το γερμανικό μέσο, ο λόγος που στην Ελλάδα επικρατούν συνθήκες ηρεμίας, εν αντιθέσει με το 2015, έγκειται στο ό,τι η χώρα τις έχει εξαγοράσει με τη χρήση βίας. «Με τη συμφωνία Ε.Ε.-Τουρκίας το 2016, η κυβέρνηση του Ερντογάν δεσμεύτηκε να σφραγίσει τις οδούς προς την Ελλάδα και έλαβε ως αντάλλαγμα ποσά δισεκατομμυρίων. Αφ’ ότου η Τουρκία χαλάρωσε προσφάτως ολοένα και περισσότερο τις προσπάθειές της προς τήρηση της συμφωνίας, η Ελλάδα, σε συνεργασία με τη Frontex, αναλαμβάνει η ίδια δράση κατά των μεταναστών και των προσφύγων στο Αιγαίο με την άσκηση βίας και προβαίνοντας συχνά σε παράνομες επαναπροωθήσεις στη θάλασσα. Αυτός είναι και ο λόγος που, ακόμη και από τις τουρκικές ακτές, οι άνθρωποι προσπαθούν να φτάσουν στην Ιταλία. Η σχετική ηρεμία στην Ελλάδα και στη λεγόμενη βαλκανική οδό έχει αγοραστεί με υψηλό τίμημα: με τη χρήση βίας και την επακόλουθη μετατόπιση της προσφυγικής κινητικότητας».
RND: Ο προδότης του CHP θα μπορούσε να είναι ο σωτήρας του Ερντογάν
Ανατροπή των δημοσκοπικών προβλέψεων για τις τουρκικές εκλογές έχει προκαλέσει η υποψηφιότητα του προέδρου του Κόμματος για την Πατρίδα, Μουχαρέμ Ιντζέ. «Ο Ερντογάν δεν θα μπορούσε να είναι πιο ικανοποιημένος», σχολιάζει το Redaktions Netzwerk Deutschland. «Ο Ιντζέ, τότε ως μέλος του αντιπολιτευόμενου CHP, είχε θέσει υποψηφιότητα απέναντι στον Τούρκο πρόεδρο και στις εκλογές του 2018, συγκεντρώνοντας το 31% των ψήφων ενώ ο Ερντογάν το 53%. Στη συνέχεια, ο Ιντζέ εξαφανίστηκε μέχρι το 2021, όταν και ίδρυσε ένα νέο δικό του κόμμα, το Κόμμα για την Πατρίδα».
Το RND σχολιάζει πως «τα κίνητρα πίσω από την υποψηφιότητα του Ιντζέ παραμένουν μυστήριο, καθώς ο Τούρκος πολιτικός δεν έχει καμία προοπτική νίκης ούτε αυτή τη φορά. Οι περισσότερες δημοσκοπήσεις υπολογίζουν πως θα συγκεντρώσει περίπου 5% – ένα ποσοστό όμως που μπορεί να ζημιώσει τον Κιλιτσντάρογλου. […] Πλέον, οι δημοσκοπήσεις δίνουν ως νικητή τον Ερντογάν, με προβάδισμα 5%». Διάφοροι εικάζουν πως πίσω από την επιμονή του Ιντζέ μπορεί να κρύβεται ακόμη και ο ίδιος ο Ερντογάν, ωστόσο το γερμανικό δίκτυο αναφέρει ότι «υπάρχουν και αναφορές πως ο Ιντζέ ζήτησε πολιτικά ανταλλάγματα από την αντιπολίτευση, προκειμένου να αποσύρει την υποψηφιότητά του, κάτι στο οποίο ο Κιλιτσντάρογλου αρνήθηκε να συναινέσει. […] Οι πολιτικοί του CHP θεωρούν τον Ιντζέ προδότη. Για τον Ερντογάν, όμως, θα μπορούσε να είναι σωτήρας», καταλήγει το γερμανικό μέσο.
Γιώργος Πασσάς
