Στην ενίσχυση της ενεργειακής αυτονομίας της χώρας, αλλά και της γεωστρατηγικής της θέσης θα συμβάλλει η επένδυση στα offshore αιολικά πάρκα. Αντιθέτως, η εξόρυξη εγχώριων υδρογονανθράκων αφενός θα καθυστερήσει την απεξάρτηση από τα ορυκτά καύσιμα, αφετέρου δεν είναι καθόλου βέβαιο εάν θα συμβάλλει στην αντιμετώπιση της ενεργειακής κρίσης.
Αυτό προκύπτει από σχετική έρευνα από ερευνητική ομάδα του ΕΚΠΑ της έδρας Unesco για την Κλιματική Διπλωματία σε συνεργασία με τη δεξαμενή σκέψης Green Tank. Δεδομένου ότι η επιστήμη, αλλά και τα νομικά πλαίσια δεν επιτρέπουν τη διείσδυση σε νέο κύκλο αξιοποίησης ορυκτών καυσίμων, η έρευνα καταλήγει ότι η εγχώρια εξόρυξη υδρογονανθράκων απαιτεί πολυετείς και υψηλές επενδύσεις για να αποδώσει καρπούς, αφήνοντας ανοιχτό το ζήτημα της απόσβεσης.
Η έρευνα καταλήγει αντιθέτως πως οι επενδύσεις σε ΑΠΕ παγκοσμίως έχουν θετικό αντίκτυπο στις οικονομίες σε μακροοικονομικό και σε μικροοικονομικό επίπεδο. Η αιολική ενέργεια είναι ένας ανεξάντλητος πόρος, ο οποίος εκτός από τα οικονομικά οφέλη της επένδυσης, αμβλύνει τον ανταγωνισμό μεταξύ των κρατών για τον αποκλειστικό έλεγχο των ενεργειακών πόρων, σε αντίθεση με τη λογική των εξορύξεων, η οποία συμβάλλει στην αποσταθεροποίηση στην ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, αναφέρεται στην έρευνα.
Πράσινος ενεργειακός κόμβος για τη Μεσόγειο
Λαμβάνοντας υπ’ όψιν ότι η γεωπολιτική της ενέργειας μεταβάλλεται ταχύτατα και διεθνώς, η έρευνα διαβλέπει ότι η ισχύς των κρατών θα αποσυνδεθεί από τη πρόσβαση στα ορυκτά καύσιμα, ενώ όσα έχουν επενδύσει σε ΑΠΕ θα αναβαθμιστούν γεωπολιτικά λόγω της απεξάρτησης από τις «βρώμικες» πηγές ενέργειας.
Κατά συνέπεια, η γρήγορη μετάβαση σε ΑΠΕ και η αντικατάσταση του προγράμματος των εξορύξεων με την ανάπτυξη υπεράκτιων αιολικών πάρκων, μπορεί να δράσει ανασχετικά στη δημιουργία γεωπολιτικών εντάσεων, αναβαθμίζοντας τη στρατηγική αυτάρκεια της Ελλάδας. Ως αποτέλεσμα, καταλήγει η έρευνα, η χώρα δεν θα επηρεάζεται από διεθνείς κρίσεις όπως η τρέχουσα, ακόμα και να της προσδώσει έναν νέο ρόλο ως παρόχου ενέργειας, προωθώντας ένα μοντέλο συνεργασίας και διασυνδεσιμότητας.
Σύμφωνα πάντοτε με την έρευνα, το καθεστώς της υφαλοκρηπίδας (στην Ελλάδα εντός των οριοθετημένων περιοχών ή εντός της μέσης γραμμής) παρέχει τη δυνατότητα και νομική κάλυψη για την τοποθέτηση και λειτουργία υπεράκτιων αιολικών πάρκων σταθερής έδρασης, προσφέροντας την ίδια κατοχύρωση συμφερόντων όπως και στην περίπτωση των εξορύξεων υδρογονανθράκων.
Το καθεστώς της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ) -στην Ελλάδα εντός της κηρυχθείσας ΑΟΖ στη μερικώς οριοθετημένη με την Αίγυπτο περιοχή νοτίως της Κρήτης και της Ρόδου και εντός της ΑΟΖ που επίκειται να κηρυχθεί στην οριοθετημένη με την Ιταλία περιοχή του Ιονίου- παρέχει πλήρη προστασία των συμφερόντων του παράκτιου κράτους και των επενδυτών δεδομένου ότι καλύπτει πέρα από τα αιολικά πάρκα σταθερής έδρασης και την εγκατάσταση πλωτών αιολικών στα υπερκείμενα ύδατα.
Επομένως, οι εξορύξεις υδρογονανθράκων περιορίζονται μόνο στην αξιοποίηση του καθεστώτος της υφαλοκρηπίδας. H εγκατάσταση υπεράκτιων αιολικών – είτε σταθερής έδρασης είτε πλωτών μπορεί να αποτελέσει το έναυσμα ώστε η Ελλάδα να επεκτείνει την άσκηση δικαιοδοσίας της επί των παρακείμενων υδάτων της με την κήρυξη ΑΟΖ και σε άλλες περιοχές.
