Περίληψη απόφασης 1941/2022 του ΣτΕ:
Νόμιμη απόφαση μερικής κύρωσης δασικού χάρτη
– Εάν, ο ενδιαφερόμενος, ο οποίος τεκμαίρεται ότι τελεί σε γνώση της αναρτήσεως του δασικού χάρτη και της δυνατότητας ασκήσεως αντιρρήσεων κατ’ αυτού, επιλέξει να μην τις ασκήσει, με αποτέλεσμα η συγκεκριμένη έκταση που τον αφορά, να συμπεριληφθεί στην απόφαση κυρώσεως του δασικού χάρτη κατά το άρθρο 17 του ν. 3889/2010, δικαιούται μεν να ασκήσει αίτηση ακυρώσεως κατά της αποφάσεως αυτής, με αυτήν, όμως, δεν είναι επιτρεπτή, από τη φύση του ακυρωτικού δικαστικού ελέγχου, η προβολή λόγων ακυρώσεως κατ’ επίκληση στοιχείων τεχνικής φύσεως σχετικών με τη βλάστηση της εκτάσεως, τα οποία θα μπορούσαν να είχαν υποβληθεί ενώπιον του αρμοδίου για την εξέταση των αντιρρήσεων διοικητικού οργάνου και να αξιολογηθούν από αυτό, τέτοιοι δε λόγοι ακυρώσεως είναι, ιδίως, οι προβαλλόμενοι κατ’ επίκληση εκθέσεων φωτοερμηνείας αεροφωτογραφιών κ.λπ. Έχοντας την έννοια αυτή, οι ως άνω διατάξεις δεν καταλείπουν κενό δικαστικής προστασίας, διότι η αιτιολογία της τυχόν απορρίψεως των σχετικών λόγων από την οικεία Επιτροπή, εφόσον βεβαίως είχαν ασκηθεί οι προβλεπόμενες αντιρρήσεις, θα μπορούσε να αποτελέσει περιεχόμενο παραδεκτού λόγου ακυρώσεως, εξεταστέου κατ’ ουσίαν.
Eν προκειμένω, τηρήθηκαν οι προβλεπόμενες στον νόμο διατυπώσεις δημοσιότητας του επίμαχου δασικού χάρτη και συγκεκριμένα δόθηκε ευρεία δημοσιότητα στην ανάρτησή του καθώς και επαρκής χρόνος στους ενδιαφερομένους, περίπου εννέα μηνών, για την υποβολής αντιρρήσεων). Εξάλλου, η απόφαση ανάρτησης του δασικού χάρτη εκδίδεται από την οικεία Διεύθυνση Δασών και όχι από την ΕΚΧΑ Α.Ε., όπως αβασίμως υποστηρίζουν οι αιτούντες. Εν προκειμένω, δε, εντός 15 ημερών από τη θεώρηση του δασικού χάρτη εκδόθηκε η απόφαση της Διεύθυνσης Δασών Χανίων και η τροποποιητική της, με την οποία αναρτήθηκε ο επίμαχος δασικός χάρτης στον ειδικό διαδικτυακό τόπο της ιστοσελίδας της ΕΚΧΑ Α.Ε., προς την οποία και απεστάλη. Περαιτέρω, όπως προκύπτει από το περιεχόμενο της εν λόγω απόφασης, στα αναρτημένα στοιχεία περιλαμβάνεται και ο αντίστοιχος ιστορικός ορθοφωτοχάρτης. Με αυτά τα δεδομένα, πρέπει ν’ απορριφθεί ως αβάσιμος ο περί του αντιθέτου λόγος ακυρώσεως με τους επιμέρους ισχυρισμούς του.
Προβάλλεται από τους αιτούντες ο ισχυρισμός ότι δικαιολογημένα παρέλειψαν να ασκήσουν αντιρρήσεις κατά τη διαδικασία που προηγήθηκε της έκδοσης της προσβαλλόμενης απόφασης, διότι δημιουργήθηκε σ’ αυτούς η εύλογη πεποίθηση πως δεν απαιτείται να ασκήσουν αντιρρήσεις καθώς είχε ήδη εκδοθεί η 111/2018 οριστική απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Χανίων που τους δικαίωνε σχετικά με αγωγή που άσκησαν κατά του Ελληνικού Δημοσίου. Ωστόσο, σε κάθε περίπτωση, με την απόφαση του εν λόγω δικαστηρίου κρίθηκαν ζητήματα σχετικά με το ιδιοκτησιακό καθεστώς του επίδικου ακινήτου, ενώ, κατά τα παγίως κριθέντα, από την παρεμπίπτουσα κρίση, την οποία και μόνο εκφέρουν αρμοδίως τα πολιτικά δικαστήρια σε σχέση με το δασικό χαρακτήρα μιας έκτασης, δεν παράγεται δεδικασμένο που να δεσμεύει τις αρμόδιες για τον χαρακτηρισμό έκτασης ως δασικής, διοικητικές αρχές και το Συμβούλιο της Επικράτειας.
Λαμβάνοντας υπόψη την ερμηνεία των εφαρμοστέων διατάξεων και το γεγονός ότι, παρ’ ότι τηρήθηκαν όλες οι διατυπώσεις δημοσιότητάς του δασικού χάρτη, όπως προεκτέθηκε, οι αιτούντες δεν άσκησαν αντιρρήσεις κατ’ αυτού κατά τη διαδικασία που προηγήθηκε της κύρωσής του με την προσβαλλόμενη πράξη, ο εξεταζόμενος λόγος ακυρώσεως με τον οποίο αμφισβητείται ευθέως ο δασικός χαρακτήρας του επίδικου ακινήτου κατ’ επίκληση στοιχείων τεχνικής φύσης σχετικά με τη φυσιογνωμία της περιοχής και της επίδικης έκτασης και ιδίως αεροφωτογραφιών καθώς και έκθεσης πραγματογνωμοσύνης ιδιώτη δασολόγου, που προσκομίζεται, είναι απορριπτέος ως απαράδεκτος.
Πρόεδρος: Μ. Γκορτζολίδου
Εισηγητής: Ζ. Θεοδωρικάκου
