Παναγιώτης Γαλάνης,
Δικηγόρος Περιβαλλοντικού – Πολεοδομικού Δικαίου, PhD, LLM
panagiotisgln@gmail.com
www.pgalanislaw.gr
.
Οι διαδικασίες χορήγησης αδειών εγκατάστασης και λειτουργίας βιομηχανικών και βιοτεχνικών μονάδων αποτελούν διακεκριμένα στάδια, που κατατείνουν στην έκδοση αντιστοίχων αδειών, τόσο δε η τοποθέτηση μηχανολογικού εξοπλισμού όσο και η λειτουργία του χωρίς να έχει εκδοθεί η οικεία άδεια συνιστούν αυτοτελείς παραβάσεις, οι οποίες επισύρουν επιβολή προστίμου κατ’ άρθρο 16 του Ν 2516/1997.
Μετά τη νόμιμη εγκατάσταση μηχανολογικού εξοπλισμού βιομηχανικής ή βιοτεχνικής μονάδας, προκειμένου να στοιχειοθετηθεί παράβαση του άρθρου 13 του Ν. 2516/1997, δηλαδή λειτουργία αυτής χωρίς νόμιμη άδεια, απαιτείται ενεργοποίηση του εν λόγω εξοπλισμού χωρίς να έχει εκδοθεί η σχετική άδεια ή μετά τη λήξη της διάρκειας αδείας περιορισμένης χρονικής ισχύος ή μετά την πάροδο του κατά την παρ. 2 του άρθρου αυτού τετραμήνου, διότι αν ο εν λόγω εξοπλισμός δεν είναι ενεργός, δεν υφίσταται η κατ’ άρθρο 2 περ. η’ του ως άνω νόμου έννοια της λειτουργίας του.
Στη νομολογία, επίσης, ανευρίσκεται το κριτήριο διάκρισης των καταστημάτων υγειονομικού ενδιαφέροντος και των συναφών, πλην μη όμοιων επιχειρήσεων, των οποίων η αδειοδότηση απολήγει στην έκδοση ΑΕΠΟ: Ως επιχειρήσεις που εξομοιούνται με καταστήματα και επιχειρήσεις υγειονομικού ενδιαφέροντος, οι διαφορές από την ίδρυση και λειτουργία των οποίων μεταφέρθηκαν με προσφυγή στα διοικητικά δικαστήρια, νοούνται οι επιχειρήσεις οι οποίες όχι μόνον έχουν το ίδιο ή παρόμοιο αντικείμενο δραστηριότητας με αυτό των καταστημάτων και εργαστηρίων υγειονομικού ενδιαφέροντος, όπως οι επιχειρήσεις που ασχολούνται με την παρασκευή, επεξεργασία, συσκευασία, διακίνηση και λοιπούς χειρισμούς προϊόντων, τα οποία θέτουν περαιτέρω στη διάθεση καταστημάτων ή εργαστηρίων υγειονομικού ενδιαφέροντος, αλλ΄ επί πλέον, διέπονται όσον αφορά την ίδρυση και λειτουργία τους, από διατάξεις εντασσόμενες προεχόντως στην υγειονομική νομοθεσία. Δεν εμπίπτουν στην κατηγορία αυτή επιχειρήσεις που έχουν αντικείμενο ουσιωδώς διάφορο από αυτό των καταστημάτων και επιχειρήσεων υγειονομικού ενδιαφέροντος, για την ίδρυση δε και λειτουργία τους εφαρμόζονται και άλλες διατάξεις που δεν εντάσσονται στην υγειονομική, αλλά σε άλλες νομοθεσίες, όπως η βιομηχανική, η πολεοδομική και η νομοθεσία περί προστασίας του περιβάλλοντος. Επίσης δεν εμπίπτουν στην ανωτέρω κατηγορία επιχειρήσεις, για την ίδρυση των οποίων ακολουθείται διακεκριμένο στάδιο περιβαλλοντικής αδειοδότησης, το οποίο ολοκληρώνεται με πράξη έγκρισης περιβαλλοντικών όρων.
Υφίσταται απαγόρευση επέκτασης βιομηχανικών εγκαταστάσεων εντός ζώνης 500 μ. από τα εγκεκριμένα όρια οικισμού του πδ/τος της 24.4-3.5.1985, συνεπώς κρίνεται νόμιμη η επέκταση σε όμορο γήπεδο βιομηχανίας, της οποίας οι εγκαταστάσεις επέκτασης εμπίπτουν και εντός της ζώνης των 500 μ. από τα όρια του οικισμού.
Καταληκτικώς, στο ίδιο πλαίσιο, κρίθηκε ότι η διάταξη του άρθρου 4 του Ν 1360/1983, δυνάμει της οποίας είναι δυνατό να χορηγούνται άδειες εγκαταστάσεων κατά παρέκκλιση από τις διατάξεις του νόμου, εφόσον πρόκειται για ιδιαίτερα σημαντικές παραγωγικές επενδύσεις και ιδίως για εγκατάσταση βιομηχανιών που συμβάλλουν στην ανάπτυξη της εθνικής οικονομίας, ερμηνεύεται υπό το πρίσμα της σύμφωνης με το Σύνταγμα βιώσιμης ανάπτυξης και, ως εκ τούτου, καθιστά ακυρωτέα την προσβαλλόμενη άδεια εγκατάστασης βιομηχανικής μονάδας-αποθήκης σε περιοχή του Ν. Αττικής.
Για περισσότερα, βλ.https://www.pgalanislaw.gr/blog/